Na brzegach Skandynawii zrodziła się jedna z najbardziej wojowniczych kultur – Wikingowie. Długie statki, mityczny raj — Walhalla, jednooki bóg Odyn i wreszcie mężczyźni umierający z mieczem w dłoni to najczęstsze skojarzenia z wikingami. Przez 300 lat pustoszyli oni Europę od Wysp Brytyjskich, przez Normandię, po Bliski Wschód, a nawet Amerykę, budząc wszędzie strach i grozę. W średniowieczu Wikingami nazywano normańskich wojowników. W dialektach termin ten oznaczał skandynawskich morskich rozbójników.

Wikingowie byli nie tylko wojownikami, ale również wybornymi żeglarzami i nawigatorami. Wywodzili się w końcu z ziem, w których fiordy zajmują dużą część linii brzegowej. Skonstruowali wąskie, długie drewniane łodzie – drakkary, napędzane wiosłami i żaglem, przystosowane do szybkiej i łatwej nawigacji zarówno na otwartym morzu jak i na płytkich wodach.

Początek epoki wikingów sięga VIII wieku, kiedy to wikingowie wprawieni w walce i budowie łodzi byli gotowi by ruszyć w świat. 6 czerwca 793 roku zaatakowali i splądrowali klasztor Lindisfarne na małej wyspie blisko wybrzeży północno-wschodniej Anglii. Wymordowali bezbronnych mnichów, zgrabili i zniszczyli religijne artefakty. Brutalność ataku przeraziła chrześcijańską Europę. Tak rozpoczęła się krwawa era wikingów.

Prawdopodobnie główną przyczyną wypraw Normanów we wczesnym średniowieczu było przeludnienie Skandynawii, gdzie ziemi uprawnej było niewiele. Poszukiwano więc nowych ziem, oraz zdobywano łupy w bogatszych rejonach Europy.

Wikingowie zajmowali się również osadnictwem oraz handlem futrami, biżuterią, niewolnikami i bronią. Podczas swoich wypraw Wikingowie założyli wiele miast i kolonii. Era Wikingów zakończyła się w 1066 r. wraz z upadkiem króla Haralda Hardråde.

Karmøy jest jedną z największych wysp archipelagu południowo-zachodniej Norwegii, niedaleko miasta Haugesund, połączona z lądem mostem na północy i przeprawą promową na południu. Znajduje się tu lotnisko mające stałe połączenie m.in. z Gdańskiem. To właśnie w tu wzięła swój początek historia Norwegii.

Avaldsnes – rezydencja królów

 

Wikingowie nie mieli jednego państwa. Norwegia składała się z szeregu lokalnych księstw i królestw, a fiordy dzielące kraj na kawałki utrudniały jego zjednoczenie. Zanim wikingowie ruszyli na podbój świata walczyli między sobą. Dopiero król Harald Pięknowłosy, znany również z serialu „Wikingowie”, władający w latach 872-939 zjednoczył większość ówczesnej Norwegii w pierwszym roku swojego panowania, czyli w roku 872. Po jego abdykacji w 930 roku tron objął jego najstarszy syn Eryk Krwawy Topór, który wprowadził twarde i krwawe rządy.Najważniejszym miejscem na Karmøy jest Avaldsnes będące rezydencją Króla Haralda Pięknowłosego i jednym z głównych ośrodków władzy epoki Wikingów.

 

 

 

 

W pobliskim Haugesund w 1872 roku wzniesiono obelisk upamiętniający władcę oraz bitwę morską pod Hafrsfjord z 872 roku, która doprowadziła do zjednoczenia Norwegii. Wokół niego znajdują się mniejsze obeliski z imionami władców, którzy zgodzili się na zjednoczenie królestw. Miejsce w którym zbudowano pomnik nie jest przypadkowe – uważa się je za grób Króla Haralda.

 

 

 

 

Przy wzgórzu znajduje się kamienny krzyż z około 1000 roku – z początków chrześcijaństwa w Norwegii.

 

 

 

Avaldsnes było jednak rezydencją królewską na długo przed czasami Haralda. Historyczny krajobraz opowiada o pierwszych norweskich królach i legendarnych postaciach, przedstawianych w opowieściach i wierszach.Oczywistym powodem dominacji Avaldsnes było jego strategiczne położenie przy cieśninie Karmsundet, między kontynentem a wyspą Karmøy. Kto kontrolował Karmsundet, miał kontrolę ruchu statków wzdłuż wybrzeży Norwegii i handlu z Europą.

 

 

Ciekawostką jest, że Norwegia zawdzięcza swoją nazwę właśnie tej cieśninie – był to ważny szlak żeglugowy nazywany „drogą na północ” – Norðrvegr, od staronordyckich słów norðr – ” północny „, vegr – „droga”.Przez wiele wieków wodzowie w Avaldsnes kontrolowali wysyłki, przez wąską cieśniną.
Dzięki temu mieli oni bliski kontakt z ludźmi z innych krajów. Kontakty międzynarodowe przyniosły wpływy kulturowe, nowe pomysły, wiedzę, sojusze i wielkie bogactwo.

Avaldsnes tradycyjnie uznawane było za święte miejsce, gdzie królowie pokazywali swoje pobratymstwo z bogami.

 

Kościół Św. Olafa

 

Jednym z głównych zabytków odnoszących się do wielkiego okresu historii Norwegii w okolicach Haugesund jest średniowieczny Kościół Św. Olafa (Olavskirken), zbudowany przez króla Haakona IV Haakonsena Starego (Håkon IV Håkonsson) około 1250 jako część rezydencji królewskiej. Stał się on symbolem zjednoczenia Norwegii oraz ważnym przystankiem dla pielgrzymów udających się do Nidaros. Obecny kościół został zbudowany w latach 1250-1320, na miejscu drewnianego kościoła zbudowanego około 1000 roku w miejscu kultu pogańskiego. Znaleziono tutaj groby z około 680-750 r – to najstarsze miejsce pochówku odkryte w krajach skandynawskich.

 

 

 

 

 

 

 

 

Przy kościele znajduje się tzw. Igła Maryi – wielki, mierzący 7,2 metra kamień, pochylający się ku ścianie Kościoła. Legenda głosi, że „Dzień Sądu nadejdzie, gdy kamień zetknie się ze ścianą kościoła”.

 

 

 

 

Tuż obok Kościoła Św. Olafa znajduje się Nordvegen History Center. Budynek jest doskonale wkomponowany w historyczny krajobraz a jego większość znajduje się pod ziemią.

Muzeum uchodzi za jedną z największych atrakcji rejonu. Dokumentuje ono codzienne życie Normanów na lądzie i na morzu, ich wyprawy, handel i sposób prowadzenia wojny. Można zobaczyć jak wyglądało życie w surowym klimacie północnej Europy. W Muzeum znajduje się niesamowita, interaktywna wystawa o wikingach. Prezentowanych jest wiele interesujących znalezisk, ciekawostek i opowieści.

Naszym przewodnikiem po 3500-letniej historii Avaldsnes jest król Harald Pięknowłosy. Prezentuje on znane i nieznane oblicza ludu, który w średniowieczu dotarł na krańce świata.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wioska wikingów

 

Na małej zalesionej wyspie poniżej średniowiecznego kościoła położona jest wioska wikingów. Składa się ona z kilku zrekonstruowanych domów. Wszystko jest przygotowane z dbałością o każdy szczegół. Można tu się dowiedzieć jak Wikingowie żyli, jak budowali domy i statki. Każdego lata odbywa się tutaj festiwal Wikingów.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Visnes

 

Tuż obok Avaldsnes znajduje się mała wioska – Visnes. W 1865 roku odkryto złoża miedzi i założono kopalnię. W swoim czasie była to największa i najnowocześniejsza kopalnia miedzi w całej północnej Europie! Miedź tutaj wydobywana posłużyła m.in. do budowy Statui Wolności w Nowym Jorku, a jej miniatura znajduje się nieopodal starej kopalni w Visnes. Dziś kopalnia jest zamknięta, a w jej miejscu znajduje się muzeum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Znajdująca się na Karmøy plaża Åkrasanden została wybrana najpiękniejszą plażą w Norwegii w 2014 roku!

Wędrując wzdłuż brzegu można podziwiać naturę w doskonałej harmonii. Plaża ma biały, miękki piasek i doskonale nadaje się do wędrówek przez cały rok. Na południowym końcu plaży trasa dobiega do obszaru, którego historia sięga epoki wikingów. Tutaj można zobaczyć kamienne pomniki symbolizujące dwie córki jednego z królów Wikingów – Augvalda.