Opublikowane przez
Göreme z języka perskiego oznaczało Nie do zdobycia. Rzeczywiście w tym miejscu ukrywali się chrześcijanie. W latach 310 – 320 cesarz Konstantyn pozwolił w Kapadocji, na tym terenie osiedlać się chrześcijanom. W spektakularnie wyrzeźbionych przez erozję skałach znajduje się około 350 wydrążonych kościołów, klasztorów i kapliczek. Pierwsze kościoły powstawały już w IV wieku, jednak większość datuje się na drugą połowę IX wieku.
Tuż przy wejściu na teren Göreme znajduje się duży masyw górski nazywany klasztorem (Kizlar Manastir). Jest to okazały, 4-pozomowy kompleks ze świetnie zachowanymi kościołami, tunelami i refektarzem. Wśród skał zachowały się pozostałości czterech kościołów. Wśród niewielkich, jednonawowych kościółków wyróżnia się trzy większe: Kiliclar Kilise i dwa kościoły Tokalı, które słyną z pięknych bizantyjskich fresków przedstawiających postacie świętych i sceny biblijne.
Na szczególną uwagę zasługują Kościół Jabłka (Elmalı Kilise), Kościół Św. Barbary (Aya Barbara Kilise), Kościół Węża (Yilanli Kilise) czy Kościół ze Sprzączką (Tokali Kilise). Freski przez długi czas nie były narażone na działanie światła i dziś zachwycają świeżością barw.
Ze względu na zakaz fotografowania zamieszczam tylko zdjęcia z zewnątrz kościołów.
To miejsce zwiedzaliśmy w czasie pierwszej podróży do Kapadocji.
Kraina faktycznie bajkowa.
Szkoda,że w środku nie można robić zdjęć, ale tak jest w wielu miejscach i nic się na to nie poradzi.
Kościoły w skałach robią wrażenie, chociaż czasami jest ciemno i klaustrofobicznie .
Freski przepiękne.
Pozdrawiam 🙂