Kapadocja – atrakcje turystyczne i miejsca, które warto zobaczyć w magicznej krainie w sercu Turcji

Głęboko w sercu Turcji znajduje się Kapadocja – jedno z najbardziej niezwykłych miejsc na świecie. Magiczna kraina, wypełniona niezwykłymi formami skalnymi, tworzącymi księżycowy krajobraz. Matka natura zaprezentowała tu prawdziwy talent rzeźbiarski. Ponad pustynnym krajobrazem wznoszą się bajkowe kominy, a ze szczytów zabytkowych fortec, wydrążonych w gigantycznych skałach, rozciąga się jedyny w swoim rodzaju wulkaniczny krajobraz. Jaskinie opowiadają historię starożytnych cywilizacji, a wykute w skałach nowoczesne restauracje i hotele dają schronienie przed ciepłem pustynnego słońca. Każdego dnia o wschodzie słońca setki balonów unoszą się nad równiną dodając jej wyjątkowej magii. To właśnie jest Kapadocja!

Kapadocja to historyczna nazwa krainy leżącej pomiędzy czterema miastami: Aksaray, Niğde, Nevşehir i Kayseri w Turcji, znanej przede wszystkim z unikalnych formacji skalnych – tzw. bajkowych kominów.

Dzięki harmonijnej współpracy natury i człowieka w Kapadocji zobaczyć można domy i kościoły wykute w tufowych skałach, a także potężne podziemne miasta drążone w skale wulkanicznej, będące jedynymi w swoim rodzaju i unikalnymi na skalę światową.

Kapadocja – atrakcje turystyczne

Erciyes Dağı

Erciyes Dağı – wygasły wulkan w Turcji, położony około 25 km na południe od miasta Kayseri. Jest najwyższą górą w środkowej Anatolii – jego wysokość wynosi 3916 m n.p.m.

Bajkowe kominy Kapadocji

Bajkowe kominy, które nadają Kapadocji jej niezwykły charakter ukształtowały się w wyniku trwających miliony lat procesom geologicznym. Ich historia zaczyna się w momencie pierwszych erupcji wulkanu. Bajkowe kominy powstały w czwartorzędzie wyniku działania erozji i deszczu. Ich wysokość sięga nawet 40 m. W wyniku silnych erupcji wulkanów lawa, popioły i tuf wulkaniczny powoli pokrywały osuwiska skalne i ukształtowane wcześniej wzgórza i doliny tworząc rozległą równinę, którą oglądamy dzisiaj.

Swój obecny kształt Kapadocja zawdzięcza procesom erozyjnym powodowanym przez wiatr, deszcze i wodę. Zmiany temperatury doprowadziły do pękania skał i powstawania szczelin, które następnie wypełniały się wodą deszczową. Zimą woda w skałach zamarzła zwiększając swoją objętość, w wyniku czego skały pękały i oddzielały się. Nieustające procesy erozyjne powodują, że tuf wulkaniczny tuż pod bazaltowym kapeluszem staje się coraz cieńszy, aż w końcu nie jest w stanie utrzymać dużego bloku skalnego i bazalt spada. Pozbawiony kapelusza komin podlega dalszej erozji. To zjawisko trwa nieprzerwanie od milionów lat, dzięki czemu stare kominy są zastępowane przez nowe.

Mieszkańcy Kapadocji drążyli swe siedziby w skałach, używając do tego bardzo prostych narzędzi. Mieszkania takie, w razie potrzeby, z łatwością można było powiększyć o dodatkowe pomieszczenia. W trakcie licznych wojen przetaczających się przez Kapadocję ludzie zamieszkujący te tereny chronili się w wielopoziomowych, podziemnych miastach. Na powierzchnię wychodzili tylko po to, by uprawiać pola. Co ciekawe, wiele ze skalnych mieszkań było zamieszkanych jeszcze na początku XX wieku.

Dolina Dervent

Dolina Dervent, nazywana „różową doliną” nigdy nie była zamieszkała, dlatego wszystkie formacje skalne w jej obrębie są wyłącznie dziełem natury.

Uçhisar

Na drodze Nevsehir – Göreme znajduje się Uçhisar z imponującą fortecą będącą niewątpliwie największym cudem natury w Kapadocji. Forteca to rzeczywistości dwie gigantyczne skały otoczone przez mniejsze wzgórza, które wyglądają jak wieże obserwacyjne. Niezwykłe formacje geologiczne przez długie lata służyły mieszkańcom jako schrony przed niszczycielskimi najazdami wroga. W masywie skalnym Uçhisar odnaleziono ślady osadnictwa z czasów bizantyjskich i osmańskich. Jeszcze do niedawna forteca była zamieszkała, jednak ludność musiała opuścić jej teren ze względu na postępujące procesy erozyjne.

Park Narodowy Göreme

Ważnym punktem wizyty w Kapadocji jest Park Narodowy Göreme wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Göreme z języka perskiego oznaczało Nie do zdobycia. Rzeczywiście w tym miejscu ukrywali się chrześcijanie. W latach 310 – 320 cesarz Konstantyn pozwolił w Kapadocji, na tym terenie osiedlać się chrześcijanom. W spektakularnie wyrzeźbionych przez erozję skałach znajduje się około 350 wydrążonych kościołów, klasztorów i kapliczek. Pierwsze kościoły powstawały już w IV wieku, jednak większość datuje się na drugą połowę IX wieku.

Tuż przy wejściu na teren Göreme znajduje się duży masyw górski nazywany klasztorem (Kizlar Manastir). Jest to okazały, 4-pozomowy kompleks ze świetnie zachowanymi kościołami, tunelami i refektarzem. Wśród skał zachowały się pozostałości czterech kościołów. Wśród niewielkich, jednonawowych kościółków wyróżnia się trzy większe: Kiliclar Kilise i dwa kościoły Tokalı, które słyną z pięknych bizantyjskich fresków przedstawiających postacie świętych i sceny biblijne.
Na szczególną uwagę zasługują Kościół Jabłka (Elmalı Kilise), Kościół Św. Barbary (Aya Barbara Kilise), Kościół Węża (Yilanli Kilise) czy Kościół ze Sprzączką (Tokali Kilise). Freski przez długi czas nie były narażone na działanie światła i dziś zachwycają świeżością barw.

Ze względu na zakaz fotografowania zamieszczam tylko zdjęcia z zewnątrz kościołów.

Kaymakli

Jedną z najbardziej znanych atrakcji Kapadocji jest podziemne miasto Kaymakli oddalone o ok. 19 km od Nevşehir. Składa się z 8 kondygnacji pod ziemią z czego tylko 4 z nich są otwarte dla zwiedzających. Na czterech pierwszych poziomach, tuż przy kominach wentylacyjnych, archeologowie odnaleźli największe pomieszczenia. Dzięki sprawnemu systemowi wentylacji w podziemnym mieście mogło mieszkać przez pół roku nawet do 3500 osób szukających pod ziemią schronienia przed najeźdźcami.
Na pierwszym poziomie znajduje się niewielka stajnia. Na drugim poziomie znajduje się kościół z nawą, apsydami i kamienną chrzcielnicą, oraz grobowce należące prawdopodobnie do duchowieństwa. Trzecie i czwarte piętro jest większe i bardziej przestronne. Znajdują się tu magazyny, kuchnie, spiżarnie,winiarnie oraz pokoje mieszkalne.

Avanos

Nieco na północ od Parku Narodowego Göreme znajduje się Avanos będące dawniej jednym z najważniejszych ośrodków handlowych w Kapadocji. Jego mieszkańcy słyną ze swoich umiejętności rzemieślniczych – tkania dywanów, ale przede wszystkim z produkcji ceramiki. Trudna sztuka garncarstwa, przekazywana z ojca na syna, pochodzi jeszcze z czasów hetytów. Surowcem do wyrobu ceramiki jest ziemia z brzegów Kızılırmak (czerwona rzeka). Pomimo iż rola ceramiki zmalała rzemiosło wciąż jest jednym z głównych źródeł utrzymania mieszkańców Avanos.

Mam nadzieję, że udało mi się dostarczyć wielu przydatnych informacji na temat Kapadocji i jej niezwykłych atrakcji. Jeśli masz jakieś pytania, lub chcesz uzupełnić post swoją wiedzą, pisz śmiało w komentarzach.

Spodobał Ci się artykuł – polub, udostępnij, zostaw komentarz. Będzie mi bardzo miło!