Wenecja jest stolicą regionu Wenecja Euganejska (Vento). Rozpościera się na lagunie 118 wysepek poprzecinanych 150 wodnymi kanałami komunikacyjnymi i połączonych ponad 400 mostami.

Przy Piazzale Roma bierze początek Canal Grande, główna arteria miasta zawsze tętniąca życiem. Ma on 3800 m długości i od 30 do 70 m szerokości. Po obu stronach znajdują się gotyckie, renesansowe i barokowe rezydencje. Jedna piękniejsza od drugiej.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dojazd i poruszanie się po Wenecji

Wenecja jest podzielona na sześć dzielnic, które zostały wyznaczone 800 lat temu. Z lądem stałym łączy Wenecję 3,6 kilometrowa grobla, po której biegną szosa i linia kolejowa.

W Wenecji są dwa główne dworce kolejowe. Pierwszy z nich – Venezia Mestre – znajdujący się w dzielnicy Mestre, która leży na stałym lądzie i znajdujący się za czterokilometrowym mostem Dworzec Venezia Santa Lucia usytuowany w samym centrum Wenecji. Już kilka minut po wyjściu z dworca możemy podziwiać słynne zabytki.

Na wodach kanału przed dworcem stoją tramwaje wodne – Vaporetto będące jedynym środkiem komunikacji publicznej w mieście.

 

 

 

Na Canal Grande jest siedem mostów, w tym cztery dla pieszych. Najsłynniejszy jest Ponte di Rialto. Powstał on w 1551 roku w miejscu liczącego 300 lat drewnianego poprzednika. Szczególnie charakterystyczne i malownicze są umieszczone po obu jego stronach krany. Ponieważ miał to być najpiękniejszy most świata, władze miejskie rozpisały konkurs. Z pośród najwybitniejszych architektów wybrano nikomu nie znanego Antonio di Ponte.

 

 

 

 

 

Kierując się w stronę mostu Ponte di Rialto można trafić tętniący życiem targ rybny Pescheria. Każdego dnia, z wyjątkiem niedziel i poniedziałków, pod neogotyckimi arkadami sprzedawane są świeżo złapane owoce morza. Każdy znajdzie tu coś dla siebie. Od carpaccio z tuńczyka po świeżo złowione krewetki. Prawdziwy raj dla smakoszy.

Obok targu, po drugiej stronie Canal Grande, wznosi się jeden z najwspanialszych Weneckich pałaców – Ca d’oro, czyli Złoty dom. Swoją nazwę gotycka budowla zawdzięcza złoceniom, które niegdyś zdobiły fasadę. Zniknęły one w połowie XIX wieku w trakcie prac konserwatorskich.

 

 

 

 

Przy Mercerie znajduje się także Campo San Salvador, a przy nim kościół San Salvador. We wnętrzu tej XVI-wiecznej trzynawowej konstrukcji o barokowej fasadzie można podziwiać m. in. posąg doży Francesa Vaniera autorstwa Sansovina, Zwiastowanie Przemienienie Tycjana czy przepiękną wieczerzę w Emaus Giovanniego Belliniego.

Przez Campo San Luca i Campo Manin dochodzi się do jednego z najciekawszych weneckich budynków – Palazzo Contarini del Bovolo, z charakterystyczną krętą klatką schodową z końca XV wieku na dziedzińcu.

 

Centralnym punktem miasta jest Plac Świętego Marka (Piazza San Marco). Napoleon Bonaparte powiedział o nim „To najpiękniejszy salon świata”. Na placu znajduje się najpiękniejszy wenecki zabytek Bazylika Świętego Marka będąca jednym z najcenniejszych zabytków w Wenecji. Jej historia sięga 832 roku, wtedy to wybudowano tu pierwszy kościółek w którym umieszczono wykradzione z Aleksandrii relikwie Świętego Marka Ewangelisty. W XI wieku na miejscu skromnego kościoła wzniesiono wspaniałą bazylikę, będącą jednocześnie rezydencją Dożów.

 

 

 

 

 

 

Kolejnym po Bazylice Świętego Marka najważniejszym zabytkiem przy placu św. Marka jest Pałac Dożów (Palazzo Ducale). Jest on perłą architektury Wenecji. To monumentalne dzieło architektury było rezydencją Dożów i siedzibą władz Wenecji, niegdyś potężnej Republiki Weneckiej. Wybierani byli oni dożywotnio spośród najważniejszych rodów miasta. Z tego miejsca rządziło imperium kolejnych 122 dożów. W IX wieku na miejscu obecnego Pałacu Dożów stała drewniana forteca. Dzisiejszy pałac powstał na przełomie XIV i XV wieku.

 

 

 

 

Trzykondygnacyjny Pałac Dożów ma trzy skrzydła. Przy jednym z nich zbudowano Most Westchnień (Ponte dei Sospiri) dawniej łączący więzienie z trybunałem. Tym właśnie mostem prowadzeni byli m. in. skazani na śmierć i, wg legendy, wzdychali ciężko, spoglądając ostatni raz na Wenecję poprzez ażurowe okienka.

 

 

Na Placu Świętego Marka znajduje się najstarsza kawiarnia na całym Półwyspie Apenińskim – Florian. Założono ją 29 grudnia 1720 r. Bywał w niej Lord Byron, Dickens, Goethe, Proust. Do tej kawiarni miał sentyment również Casanova. To w niej podrywał wenecjanki ponieważ był to pierwszy lokal do którego miały wstęp kobiety.

 

 

 

Właściciele sklepów przy Ruga degli Orefici zaczynają swój dzień skoro świt. Już o 8 rano sklepy są przygotowane do szturmu kolejnej fali turystów.

 

 

 

 

 

 

 

 

Oczywiście nie można wyobrazić sobie Wenecji bez gondoli. Dawniej służyły do przemieszczania się po kanałach miasta, obecnie stanowią raczej atrakcję turystyczną. Pobliskie Dolomity dostarczały konstruktorom gondoli drewna najlepszej jakości.Gondola składa się z 280 części, które są montowane ręcznie. Po złożeniu lakierowana jest na czarno. Taki dekret ustanowiono w XVII wieku i do tej pory nikt nie ośmielił się go naruszyć. Sześć skierowanych do tyłu metalowych pasów symbolizuje sześć historycznych dzielnic Wenecji. Smukłe kadłuby są lekko asymetryczne. Dziub jest odchylony w lewą stronę co równoważy ruch pojedynczego wiosła. W przeciwnym razie łódź kręciłaby się w kółko. Gondolierzy ustawiają łodzie na pożądany kierunek odpychając się wiosłem od ścian budynków a nawet innych, przepływających gondoli.